Opa Van Deenen (Amsterdam, 1901 – 1984) had na zijn pensioen een vaste taak in het huishouden: aardappels schillen. Daarbij zat hij altijd in de achterkamer, voor de gaskachel. Zijn lange lichaam leek te groot voor de lage, gemakkelijke stoel waarin hij zat. Zijn bovenlijf...
Nadat ik in Groningen m’n doctoraalexamen geneeskunde had gehaald, moest ik coschappen lopen. Mijn keuze viel op Rotterdam, omdat je daar veel zelf mocht doen en voor alle ziekenhuizen werkte. Voor het coschap verloskunde moesten we eerst ervaring opdoen bij de nonnen in het Franciscus...
Vandaag is het mijn vaders verjaardag. Alleen: ik heb geen vader meer. Ik voel nog het vacuüm van die dag waarop ik definitief afscheid van hem moest nemen. Een gevoel van opluchting dat het geen enorme lijdensweg was geworden. Een intens verdriet en gemis. Nooit...
Bonma was mijn stoere oma. Als klein meisje klom ze tot de as van de molenwieken, om vandaar enthousiast naar beneden te zwaaien. Ze reed op de werkpaarden die werden gebruikt voor de brouwerij van haar ouders. Met de fiets van Steenbergen naar Mook, voor...
Van mij geen slecht woord over schoonmoeders. Riet was namelijk één van de meest fijne en hartelijke mensen die ik ken. Ik voelde me altijd zo welkom bij haar. Het was als het spreekwoordelijke warme bad. Meteen vanaf de allereerste keer dat ik daar kwam....
Ik kan hem nog uittekenen, zoals hij daar zat. Op het puntje van zijn stoel. Voor hem stalden zijn kleindochters hun speelgoed en knutselspullen op de salontafel uit. En zoals altijd als zij om hem heen scharrelden, lag zijn volledige aandacht bij hen. Ze waren...
Joke was iemand die ontzettend genoot van haar vrije leven. Geen relatie, maar wel een goede baan en een eigen huis. Dat was op zich al redelijk bijzonder in die tijd. Maar zij had daarnaast nog iets, waardoor ze in mijn ogen ongrijpbaar was. Ze...