Als er dementie is geconstateerd, stort je wereld in. Je weet dat de wereld in de toekomst steeds kleiner wordt. Door herinneringen vast te leggen in een boek, heb je de zekerheid dat ze altijd behouden blijven. Het boek biedt houvast en momenten van herkenning als het geheugen het laat afweten. Daarnaast is een prachtig document voor naasten en geeft het verpleegkundigen handvatten om in gesprek te gaan.
Door aantasting van het kortetermijngeheugen worden mensen met dementie steeds vergeetachtiger. Maar herinneringen aan vroeger, uit het langetermijngeheugen, blijven vaak nog lang bewaard. Met een klein geheugensteuntje komen de verhalen dan op gang. Door de levensloop, anekdotes en gebeurtenissen in een boek te bundelen met veel foto’s, kunnen de herinneringen eindeloos worden opgehaald. Een heerlijk moment van rust. Van samen dingen herbeleven.
Een boek helpt om herinneringen vast te houden en te delen.
Voor verpleegkundigen is het soms lastig contact te maken met iemand die dementie heeft. Zij weten niet wie er voor hen zit. Waar diegene blij of enthousiast van wordt. Een herinneringsboek laat zien wie iemand is. Het vertelt verhalen, maar belicht ook interesses, karaktertrekken en familieverbanden. Zo hebben verpleegkundigen handvatten om vragen te stellen en in gesprek te gaan. En voelen mensen zich echt gezien.
Bij dementie raak je degene van wie je houdt stukje bij beetje kwijt. De persoon die hij of zij was, verdwijnt steeds meer naar de achtergrond. Een herinneringsboek schetst een totaalbeeld van iemands leven en persoonlijkheid en laat de ware persoon zien. Een prachtige, blijvende herinnering.